prof. dr hab. n. med. lekarz psychiatra, psychoterapeuta i superwizor psychoterapii. Emerytowany kierownik Katedry Psychiatrii Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego i Oddziału Klinicznego Psychiatrii Dzieci i Młodzieży Szpitala Uniwersyteckiego. Autor wielu artykułów, publikowanych w „Psychoterapii”, „Psychiatrii Polskiej” czy w „Archives of Psychiatry and Psychotherapy”, a także książek: Być rodziną, czyli jak budować dobre życie swoje i swoich dzieci oraz Kim jesteśmy, czyli o seksie.
Dzieci i wnuki tych, którzy cudem ocaleli z zagłady lub kataklizmów, też cierpią. Jak obiekt radioaktywny, doświadczenie traumy promieniuje na kolejne pokolenia. Promieniuje w sposób nieuchwytny – bo ci, którzy przeżyli traumę, nie potrafią o niej mówić, przepracować żałoby z nią związanej, a ich milczenie może równie obciążać dziecko, jak relacjonowanie mu swych utrat. Tak czy inaczej następstwa traumy wpływają na psychikę kolejnych pokoleń. Jak to możliwe?
