Uważność (mindfullness) jako droga do poprawy dobrostanu psychofizycznego została wprowadzona do psychoterapii i medycyny przez Jona Kabat-Zinna pod koniec lat 70. XX w. Tradycja łagodzenia ludzkiego cierpienia i rozwijania współczucia liczy ponad 2500 lat i wywodzi się ze wschodnich praktyk medytacyjnych (Thera, 1962). W porównaniu z nią psychoanaliza jako sposób poznawania, wyjaśniania i leczenia psychiki człowieka jest zjawiskiem stosunkowo nowym, powstałym na przełomie XIX i XX w. Mimo odległości czasu i miejsca narodzin obu systemów mają one wiele punktów stycznych i wzajemnie się przenikają. W niniejszym artykule spróbuję je porównać i wykazać, w jaki sposób obie tradycje mogą się uzupełniać.
Autor: Dominika Borowska-Stasica
Psycholożka z ponad 25-letnim stażem pracy, psychoterapeutka systemowa i certyfikowana psychoterapeutka psychoanalityczna Polskiego Towarzystwa Psychoterapii Psychoanalitycznej, trenerka z rekomendacją I stopnia Polskiego Towarzystwa Psychologicznego. Pracuje z młodzieżą i rodzinami w Oddziale Dziennym Psychiatrycznym Rehabilitacyjnym dla Dzieci i Młodzieży w Bielsku-Białej oraz gabinecie prywatnym.